De Spaanse trappen

De Spaanse Trappen (in het Italiaans: Scalinata della Trinità dei Monti) bevinden zich op het Piazza di Spagna in Rome. De term Spaanse Trappen wordt vaak gebruikt als populaire naam voor dit plein. Hier staat ook de Fontana della Barcaccia.
De trappen behoren bij de kerk Trinitá dei Monti welke in opdracht van Lodewijk XII is gebouwd. Al in de 17de eeuw wilden de Fransen deze kerk verbinden met het plein beneden waar de Spaanse ambassade was gevestigd (vandaar ook de naam Piazza di Spagna). Dit plan werd echter tegengehouden, omdat het ontwerp een prominente plaats voor een standbeeld van Lodewijk XIV behelsde. In 1723 benoemde Paus Innocentius XIII de Italiaanse architect Francisco de Sanctis welke een ontwerp presenteerde die voor zowel de Fransen als de Paus acceptabel was. Het beeld voor Lodewijk XIV kwam daar niet op voor.
In de lente zijn de trappen voorzien van veel bloemen. Op 8 december - het feest van Maria Onbevlekt Ontvangen - brengt de paus traditioneel een bloemenhulde aan het Mariabeeld aan de voet van de Spaanse Trappen.
Bovenaan de trappen komt men op de Pincio. Vlakbij is de Villa Medici uit de XVIde eeuw en het park Villa Borghese met het museum Galleria Borghese. Rechts van de trappen, van onderen gezien, is het sterfhuis van de Engelse romantische dichter John Keats, die daar in 1821 overleed. Daarin is nu een museum gevestigd met John Keats-memorabilia.
De trappen zijn gebouwd tussen 1723 en 1726, met geld van de Frans ambassadeur Étienne Gueffier. De stijl van de Trappen wordt als één van de mooiste voorbeelden van de vroege Rococo in Rome gezien.SvV

La Bocca della Veritá

La bocca della Verità betekent in het nederlands ‘de mond der waarheid. Het is een beroemd gebeeldhouwde afbeelding van een menselijk hoofd bij de Piazza Bocca della Verità in Rome.

Het hoofd is afgebeeld op een grote marmeren schijf die uit de Romeinse oudheid stamt en vermoedelijk als onderdeel van een fontein of putdeksel gebruikt was. Het gezicht stelt waarschijnlijk een riviergod voor. Sinds de 17e eeuw hangt La Bocca della Verità in het voorportaal van de kerk Santa Maria in Cosmedin.

De Mond der Waarheid staat bekend als een eeuwenoude leugendetector. Een middeleeuwse legende vertelt dat iedereen die zijn hand in de mond steekt en een leugen spreekt zijn hand afgebeten zal worden.

De Bocca is beroemd geworden met de film Roman Holiday uit 1953 waarin Joe, acteur Gregory Peck, zijn hand in de mond steekt en vervolgens doet alsof hij zijn hand echt verliest. Zijn tegenspeelster Audrey Hepburn schrikt hier hevig van, en achteraf bleek dit niet te zijn gespeeld. Dit deel van de scène stond niet in het script en Peck heeft het geïmproviseerd, tot grote schrik van Hepburn die hier niet op had gerekend.

De Bocca della Verità is tegenwoordig een grote toeristische attractie in Rome. Op drukke dagen staan soms honderden mensen in de rij om hun hand in de mond te steken en de legende op waarheid te testen.

Monti

Monti is een minder bekende wijk. De wijk ligt in het historische centrum.
Monti wordt gezien als het Soho van Rome (een hippe wijk in New York).
De toeristen komen naar Monti voor het Colosseum.
Ook is er het Termini station te vinden.
Maar Monti heeft meer te bieden, namelijk in het oude gedeelte van deze wijk vind je de beste designerboetiekjes, sieradenmakers en antiekzaken. Voor jonge vrouwen met een andere smaak zijn hier de perfecte kleren te vinden.
De leukste boetiekjes en zaken zijn te vinden in de aantrekkelijkste straten van Monti: de Via Leonina, de Via del Boschetto, de Via Urbana en de Via Degli Zingari. Ook zijn er leuke cafés en restaurants!
Ook de beroemde opgravingen Domus Aurea van Nero en het Forum Romanum zijn in Monti te vinden. MB

Fontana dei quattro fiumi

De vierstromen fontein is een fontein die gebouwd is in barokke stijl. Je kan hem vinden op het Piazza Navona, een plein in Rome. De wijk waar hij ligt heet ook Piazza Navona. Het is gemaakt door Gian Lorenzo Bernini. De bouw begon in 1648 en het was klaar in 1651. De fontein is gemaakt van een soort kalksteen dat op marmer lijkt, travertijn.

Over het ontstaan van de fontein is een anekdote bekend: Paus Innocentius X vond in 1648 dat er een mooi monument op het plein moest komen. Kunstenaars vinden het allemaal natuurlijk een grote eer om iets te bouwen voor de paus. De paus mocht zelf kiezen wie het monument ging ontwerpen. De paus kon zelf niet kiezen dus organiseerde hij een wedstrijd. Op die manier kon Borromini aan dit kunstwerk beginnen. Het ontwerp dat Borromini had gemaakt was niet zo uitbundig dan dat het er nu uit zien. Dat komt omdat Bernini voor de paus werkte. Bernini mocht het werk uiteindelijk maken omdat hij ervoor zou zorgen dat de schoonzus van de Paus, Olymphia Maidalchini, een zilver model kreeg in de fontein. Hij zorgde er ook voor dat Olymphia zelf de paus mocht verrassen met deze fontein en zelf mocht vertellen dat haar beeld erin stond. De paus vond het helemaal geweldig en vanaf dat moment mocht Bernini de hele centrale fontein afmaken.

De fontein heeft zijn naam te danken aan de beelden die je kan zien op de fontein. De vier standbeelden stellen vier belangrijke wereldrivieren voor. De eerste staat voor de Ganges in Azie. Een riviergod met een roeispaan in zijn hand. Dat staat voor de bevaarbaarheid van de Ganges.

De tweede staat voor de Donau in Europa. Een riviergod die in zijn ene hand het wapenschild van Paus Innocentius X vasthoudt. De Donau ligt het dichtst bij Rome.

De derde staat voor Nijl uit Egypte. Een god met een doek over zijn hoofd, dit omdat de bron van de Nijl nog niet bekend was.

De laatste staat voor de Rio de la Plata uit Zuid-Amerika. Een riviergod met een stapel muntstukken eromheen. Dit staat voor de bodemschatten, als goud en zilver, in het gebied van deze rivier. SF

Pompeii

Pompeii (Italiaans: Pompei) is een gemeente en een Romeinse stad in de Italiaanse provincie Napels (regio Campanië) en telt 25.726 inwoners (31 december 2004). De oppervlakte bedraagt 12,4 km², de bevolkingsdichtheid is 2146 inwoners per km².
Pompeii was ook de naam van een provinciestad met ongeveer 20.000 inwoners die bestond van de 7e eeuw voor Christus tot in de eerste eeuw na Christus. Osken, Samnieten, Grieken, Etrusken en Romeinen lieten er allemaal hun sporen achter. Pompeii, dat in 62 n.Chr. al door een aardbeving was getroffen, werd in 79 bedekt door as als gevolg van een uitbarsting van de Vesuvius. Het is daardoor een van de best bewaarde Romeinse steden geworden.
Nadat de eerste overblijfselen al aan het eind van de zestiende eeuw werden ontdekt, worden al sinds de 18e eeuw archeologische opgravingen verricht. Sindsdien zijn grote delen van de stad blootgelegd en geeft de plaats een goed geconserveerd beeld van het Romeinse dagelijks leven. Pompeii staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en is een belangrijke toeristenattractie die jaarlijks zo'n 2,5 miljoen bezoekers trekt.
De huizen in Pompeii waren voor het grootste deel typisch Italische atriumhuizen. Het atrium vormde het centrale gedeelte in dit huis. In het verlengde van het atrium lag meestal een binnentuin in de vorm van een peristylium, een onderdeel dat uit de Hellenistische bouwkunst was overgenomen. Rond atrium en peristylium lagen de verschillende woon- en werkvertrekken. De huizen hadden doorgaans ook een bovenverdieping, maar daar is zelden nog iets van bewaard. Veel huizen waren verbonden met een werkplaats. Vaak was er een winkel of een bar op de begane grond aan de straatkant. De huizen waren rijk versierd met mozaïeken op de vloeren en fresco’s op de muren. De Romeinse muurschilderkunst wordt op grond van de vondsten in Pompeii ingedeeld in vier groepen, de zogenaamde vier Pompeiaanse stijlen. De oudste fresco’s, de eerste Pompeiaanse stijl, dateren van het einde van de Samnitische periode, terwijl de nieuwste, de vierde stijl, kort voor de uitbarsting van de Vesuvius in 79 zijn ontstaan. Van het meubilair in de huizen is zeer weinig bewaard, omdat hout het meest gebruikte materiaal was. Wel zijn bronzen ornamenten van bijvoorbeeld aanligbedden teruggevonden.
Van de vele huizen in Pompeii noemen we er hier slechts enkele. Tot de beroemdste behoort het Huis van de Faun, zo genoemd naar een bronzen beeldje van een faun in het impluvium. Nadat het huis met een tweede peristylium was uitgebreid, vulde het een heel insula. In een vertrek aan het eerste peristylium lag het beroemde Alexandermozaïek (origineel in het Nationaal Archeologisch Museum te Napels, ter plekke ligt sinds 2006 een replica).

Het Huis van de Vettii behoorde aan de rijke handelaren Aulus Vettius Conviva en Aulus Vettius Restitutus. De schildering van Priapus in de vestibule lijkt te verwijzen naar het feit dat ze hun rijkdom te danken hadden aan de opbrengst van het land. Het huis heeft een mooi gerestaureerde peristyliumtuin, die voorzien was van allerlei fonteinen. Veel vertrekken zijn voorzien van beroemde fresco’s met mythologische onderwerpen. Het Huis van Loreius Tiburtinus is een soort villa binnen de stadsmuren met een opvallend grote tuin. De eigenaar was priester van Isis. Hij had een tuin op twee niveaus met een mooie loggia en een waterkanaal. Daarmee kon op feestdagen ter ere van Isis de overstroming van de Nijl worden nagebootst.
Net buiten de stadsmuren zijn enkele villa’s teruggevonden, landbouwbedrijven met een luxueus woongedeelte. De beroemdste is de Villa dei Misteri, waarvan de eigenaar van de wijnbouw leefde. Het had onder andere ruimtes met wijnpersen. De villa is genoemd naar het triclinium met beroemde fresco’s waarop te zien is hoe een meisje wordt ingewijd in de mysteriën van Dionysus. MS, JC

Trastevere

Trastevere is een schilderachtige oude wijk in Rome. Het bestaat een aantal straatjes en kleine pleintjes. In de kleine straatjes staan een aantal middeleeuwse kerkjes. Trastevere ligt op loopafstand van het oude centrum van Rome aan de overkant van de Tiber.

De rustige sfeer die er hangt, is eind van de dag anders. Dan bruist het er van de mensen die afkomen op het nachtleven in deze wijk. In de wijk vind je geweldige restaurants, cafés, bioscopen en clubs en er komen elke maand weer nieuwe uitgaansgelegenheden bij.

Om een betere indruk van Trastevere en haar inwoners die zichzelf Romeinser vinden dan andere Romeinen, moet je naar het Museo di Roma in Trastevere. Hier vind je een collectie van prenten die laten zien hoe de stad de laatste eeuwen is veranderd. In het klooster van de kerk van Santa Maria della Scala vind je een apothekersmuseum met perfect bewaard gebleven instrumenten uit de 17e eeuw.

De beroemdste kerk van Trastevere is de Santa Maria. Deze kerk is vermoedelijk het eerste officiële christelijke godshuis dat in Rome in de 4e eeuw is gebouwd. Deze plek werd indertijd niet zomaar gekozen: in 38 v. Chr. kwam rechts waar nu het hoofdaltaar staat een dag lang een stroom olie, de 'fons olei', uit de grond.

Achteraf werd dit als een teken gezien van de nadere komst van Christus. De huidige kerk dateert overwegend uit de 12e eeuw en bezit prachtige goudkleurige Cavallini-mozaïeken en gevelmozaïeken. De kerk is onder andere gebouwd met gestolen materiaal van de termen van Caracalla. Ook zijn de 22 zuilen in het schip allemaal afkomstig uit ruïnes van gebouwen uit het klassieke Rome.

Wanneer je wilt genieten van de klassieke charme van Trastevere, kun je het beste in de ochtend deze wijk verkennen. Later op de dag stromen de straatjes en stegen vol mensen en staan overal tafels van restaurants en cafés op straat.

Zondagochtend is de Porta Portese vlooienmarkt op de Piazza di Porta Portese een aanrader door het kleurrijke karakter. F.I.

Villa Torlonia

Er is in drie fasen gewerkt in dit park, dat vroeger een wijngaard in het bezit van de familie Colonna was. Dit veranderde toen de markies Giovanni Torlonia in 1797 het heeft gekocht. De markies nam Giuseppe Valadier in dienst die in de periode 1802-1806 de bestaande woning verbouwde en in de periode 1835-1842 werd in een volgende verbouwing de huidige villa gerealiseerd. Hier woonden de leden van het geslacht Torlonia. In 1925 nam de Duce Mussolini intrek in de villa en trok Giovanni Torlonia jr. zich terug in het huis van de uilen. De villa is bekend omdat Mussolini in 1925 daar zijn kwam wonen. Mussolini huurde Villa Torlonia van de familie Torlonia voor een lira per jaar en gebruikte het als zijn ambtswoning vanaf de jaren 20. Na 1945 kwam het gebouw leeg te staan en raakte in verval. Na gerestaureerd te zijn, is het nu weer toegankelijk voor het publiek. Een deel van de collectie klassieke beeldhouwkunst van de familie Torlonia is hier ondergebracht. De villa wordt omringd door een park. Het park is voor publiek toegankelijk sinds 1978. In het park bevinden zich Joodse graftombes uit de derde en vierde eeuw. Daarnaast zijn er dertien paviljoens in verschillende stijlen, zoals een kiosk in Moorse stijl. In de catacomben werd een schuilkelder gebouwd door Mussolini. SK.

Villa Adriana

Villa Adriana bestaat uit een landgoed  met ruïnes. Het ligt op 4 kilometer van Tivoli, een plaats die ongeveer 30 kilometer ten oosten van Rome ligt. Tussen 126 en 134 na Christus werd het landgoed aangelegd in opdracht van Keizer Hadrianus. Vroeger stonden er onder meer een keizerlijk paleis, bibliotheken, theaters  en tuinen vol kunst op het terrein. Het terrein bestond uit tuien en gebouwen. Voor de bouw en aanleg daarvan gebruikte hij zijn inspiratie, opgedaan in de landen die hij bezocht. Later raakte de Villa Adriana in verval. Rond de 16^e eeuw begonnen de oprgavingen. Tegenwoordig kun je de vele ruïnes op het complex bezoeken. Naast Villa Adriana zijn er nog meer vergelijkbare interessante bezienswaardigheden. SF.

Dit is de Sint-Pietersbasiliek

Dat is de kerk in het Vaticaan waar de paus woont, hier is de eerste paus Petrus die ook apostel was gekruisigd en begraven.

De Sint-Pieter is gebouwd op de plaats van het circus van Nero. Het is de eerste van de zeven pelgrimskerken. De oude Basiliek werd gebouwd door keizer Constantijn en is later uitgebouwd door Bernardo Rossellino maar nadat het een paar keer tot de grond was afgebroken en er op nieuw gestart is, heeft Michelangelo het afgemaakt. Voor de koepel op de kerk is het brons uit het Pantheon gehaald. De zuilen om het Sint-Pietersplein zijn van Bernini en staan symbool voor twee uitgestrekte armen die iedereen verwelkomen. Bijzonder aan de kerk is dat deze verkeerd om is gebouwd niet met de ingang naar het westen en het altaar naar het oosten maar precies anders om. P.M.

Het Gouden huis Van Nero (Domus Aurea)
Mijn stukje gaat over het Gouden Huis van Nero.


Het Gouden Huis van Nero is gebouwd in opdracht van de keizer Nero. Het huis is tevens het duurste paleis van de oudheid en Nero's architect Severus heeft het paleis ontworpen. Het paleis is gebouwd op de overblijfselen van de grote brand die ongeveer rond 64 na Chr. woedde in Rome. Het paleis was precies gebouwd op de plaats van zijn oude paleis op de Palatinus.
Er waren twee vleugels die allebei zijn eigen taak hadden:

• De westvleugel was het huis van Nero
• De oostvleugel werd gebruikt voor recepties

Het was niet voor niets het duurste paleis toentertijd. Dat kwam omdat de daken en muren waren bedekt met goud, edelstenen en parelmoer en dat was een mooi gezicht.
Wat opmerkelijk was dat in de eetzaal de zoldering bestond uit schijven zodat er bloemen op de gasten konden worden neergelaten.

Er stond een gigantisch hoog beeld van 36 meter voor Nero's huis dat van goud zilver en brons was gemaakt. Het beeld moest volgens Nero op een zonnegod lijken. De tuinen en het gebied rondom het paleis waren enorm groot. op de plek van het Colosseum, had Nero een grote vijver laten aanleggen.
Er zijn talloze schatten in het gouden huis gevonden. Ongeveer 25 beelden van grote waarde. In 1506 is tevens de belangrijkste vondst gedaan; de Laocoongroep, een beeld met een priester en 2 zoons die worden gewurgd door een slang.

Helaas kunnen we de ruïnes van het gouden huis niet bezichtigen omdat er instortingsgevaar dreigt door aardverschuivingen. Daardoor kunnen we de ondergrondse gewelven niet bezichtigen.
Ik had het gouden huis van Nero best graag willen zien omdat ik me ogen uit zou kijken als je het goud op de muren kan zien. (weet niet of het er nog op zit ). R.G.

Circus Maximus

Circus Maximus was een groot stadion, dat vooral werd gebruikt voor paardenrennen en gladiatorengevechten.  Het ligt tussen de Palatijn en de Aventijn, het is gebouwd ongeveer 329 voor Christus in de Republikeinse tijd. Rond 50 voor Christus breidde Julius Caesar de renbaan nog verder uit. De renbaan werd toen 600 meter lang en 225 meter breed.

Hoewel er gladiatorgevechten en atletiekwedstrijden werden gehouden, ging het voornamelijk om de paardenrennen. Er werden meestal zo’n 24 races per dag gehouden, op sommige dagen zelfs wel 100. De wedstrijden bestonden uit 4 teams, meestal met vierspannen maar soms reden ze ook met achtspannen. De wagens starten vanuit de carceres waar 12 starthokken naast elkaar stonden. Zodra het startsein klonk gingen de hekken open.

In een race van 5 kilometer moesten de wagens 7 keer om de spina (het midden) heen rijden. Het was natuurlijk de bedoeling om zo krap mogelijk te draaien op de keerpunten. Vele wagens sloegen hier om, waardoor veel menners en paarden om kwamen.  De menners waren vaak slaven of vrijgelatenen met een lage status. Ze konden erg bekend worden en veel roem krijgen door het meedoen en winnen van zulke races. De grootste menner aller tijden was Diocles, hij behaalde maar liefst 1462 overwinningen in 4257 races! C.H.

Sixtijnse Kapel

De Sixtijnse Kapel, of in het Italiaans Capella Sistina, is een kapel in het Apostolisch Paleis. Het is ontzettend beroemd, vanwege de fresco’s van Michelangelo en omdat het de ruimte is waar in het conclaaf de kardinalen bijeenkomen om er een nieuwe paus te kiezen. Hoewel het Sixtijnse Kapel vooral bekend is vanwege de pauselijke conclaven, is het in de eerste plaats de plek waar de belangrijkste liturgische vieringen voor het pauselijk hof plaatsvonden.

Op de plaats waar nu het Sixtijnse Kapel staat, stond voorheen de Capella Maggiore. Deze was in groot verval geraakt. Om die reden heeft men de Kapel gesloopt en kon het plaatsmaken voor de huidige Kapel. Het Sixtijnse Kapel is ontworpen door Baccio Pontelli voor paus Sixtus IV en is gebouwd tussen 1473 en 1481. De kapel is versierd met fresco’s van onder andere Botticelli, Ghirlandaio, Periguno en Michelangelo, dat zijn een aantal van de beoremdste kunstenaars van de hoog-renaissance.

Op de schilderingen worden belangrijke gebeurtenissen uit de christelijke geschiedenis afgebeeld, ingedeeld in drie perioden: vóórdat Mozes de Tien Geboden ontving, de tijd tussen Mozes en Christus en het tijdperk dat erop volgde. S. t.R.

Sixtijnse Kapel


Paus Sixtus IV had een huiskapel nodig en gaf in 1473 opdracht aan de architect Giovanni dei Dolci er een te bouwen. In 1481 was het gebouw af en werd het de Sixtijnse Kapel genoemd. De Sixtijnse kapel wordt nog steeds gebruikt door de paus, meestal voor plechtige ceremonies. Na de dood van een paus komen de kardinalen er bijeen om een nieuwe paus te kiezen. Verder maakt het gebouw deel uit van de Vaticaanse Musea. De wanden bestaan uit drie ringen: onderaan wandkleden ontworpen door Rafaël met scènes uit de evangelies en Handelingen, in het midden fresco's met scènes uit de levens van Mozes en Jezus, en bovenaan, naast de ramen, afbeeldingen van pausen. De muur- en plafondschilderingen in de Sixtijnse kapel zijn volgens de meesten het hoogtepunt van de hele Renaissance. M.V.

Pompeii

Pompeii

De stad Pompeiï, in de regio Napels, werd in het jaar 79 bedekt door een laag as en puin van wel 4 meter dik, als gevolg van de uitbarsting van de vulkaan de Vesuvius. Door de laag as en puin die over de stad was komen te liggen, is hij goed bewaard gebleven.

De resten van Pompeiï werden teruggevonden tijdens de bouw van het Sarnokanaal in 1594-1600. In 1748 werden opgravingen gedaan. De eerste serieuze opgraving werd gedaan in 1860. Er werden gipsafgietsels gemaakt van de slachtoffers. Pompeii is nu voor 4/5 opgegraven.

De eerste negen afgietsels waren van mensen die gevangen zaten op het moment dat ze stierven. Het was goed te zien dat de mensen waren gevlucht. De giftige gassen werden hen teveel. De negen slachtoffers waren kinderen, mannen en vrouwen waarvan 1 hoogzwanger.

Gipsafgietsels van slachtoffers.

Door de abruptheid van de uitbarsting, is alles levensecht achtergelaten. Schilderijen hingen aan de muur, fruitmanden stonden op tafel, planten stonden er nog. Ook staan er nog altijd teksten op de muren, dat zijn liefdesverklaringen, politieke leuzen of reclame.

Pompeiï telt veel verschillende gebouwen  en bijzondere plekken. Één van deze bijzondere plekken is het forum. Het forum is een heel groot plein (32 x 142 m). Het diende voor handel, bestuur en goden- en keizercultus. Een bijzonder gebouw is het Capitolium, dit was een tempel voor Jupiter, Juno en Minerva. De tempel heeft twee erebogen en sloot de noordkant van het forum af. In het middengedeelde aan de westkant van het forum bevinden zich resten van het spreekgestoelte. Aan de zuidkant stonden enkele sokkels waarop beelden van vooraanstaande burgers stonden.  Verder staan aan de zuidkant drie gebouwtjes naast elkaar die gebruikt werden voor het bestuur van de stad Pompeiï. Deze gebouwtjes waren van de duumviri (de burgermeesters die zich ook met rechtspraak bezighielden en de schatkist bewaakten), tabularium (het archief) en een Curia (raadsgebouw). Ten oosten hiervan aan de overkant van de weg ligt het Comitium (het gebouw voor verkiezingen).

Er zijn nog veel meer gebouwen te noemen. Maar toch wel één van de hoogtepunten is het amfitheater. Het werd gebruikt voor gladiator- en wilde dierengevechten. Dit theater was wel anders gemaakt dan de gebruikelijke amfitheaters. Normaal worden ze vanaf de grond omhoog gebouw met grote stenen bogen. Maar in Pompeii werd het theater naar onderen gebouwd. Ze groeven een grote kuil, het zand dat daaruit kwam gooiden ze aan de zijkant, waardoor er een soort aarden wal ontstond. Op de foto’s  kun je het verschil goed zien.  A.L                   

    

Monument van Victor Emanuel II

Het Monument van Victor Emanuel II, in Italië beter bekend als Altare della Patria (Altaar van het Vaderland) of Il Vittoriano, is een monument in de Italiaanse hoofdstad Rome. In het monument is een museum dat gaat over de eenwording van Italië.

Voorkant van het monument van Victor Emanuel II

Het mooie grote witte gebouw staat op het plein tussen de Piazza Venezia en de Capitolijn. Het gebouw is ontworpen door Giuseppe Sacconi en is gebouwd tussen 1895 en 1911 ter ere van Victor Emmanuel II, de eerste koning van verenigd Italië.

Ruiterstandbeeld van Victor Emanuel II van Italië

De bouw ervan is grotendeels ten koste gegaan van de Capitolijn. Dit was een heuvel met twee toppen, op de zuidelijke top stond een belangrijke tempel. Op de noordelijke top stond een andere tempel gewijd aan Camillus. Het gebouw bestaat uit puur wit marmer en de grote trappen ervoor brengen je tot op de helft van het gebouw. Er zijn veel zuilen en in het midden staat een standbeeld van Victor Emanuel II. Het ruiterstandbeeld werd gemaakt door de beeldhouwer Enrico Chiaradia die er twintig jaar aan werkte. De reliëfs er direct onder beelden de Italiaanse steden uit, ontworpen door Eugenio Maccagnani. De grote reliëfs aan allebei de kanten van het "Altaar van de Natie" zijn van Angelo Zanelli. Deze gedenken de grote ontwikkeling van Italië in kunst, wetenschap, religie en rechtswetenschap.
Het verwezenlijken van "il Vittoriano" stuitte op veel verzet bij de Romeinen die het monument nog steeds 'de bruidstaart' of 'de typemachine' noemen. Tegenstanders vinden het gebouw te kolossaal en totaal niet passen in het historische centrum van Rome.
Bovenop het gebouw, aan de rechter- en linkerzijde, staan twee standbeelden van de godin Victoria, die rijdt op een vierspan. Links staat het standbeeld ter ere van de Unità (Eenheid), gemaakt door Carlo Fontana. Rechts staat het standbeeld ter ere van de Libertà (Vrijheid), gemaakt door Paolo Bartolini. Ook is er een Graf van de Onbekende Soldaat aanwezig.
Links en rechts van het monument staan fonteinen. De linkerfontein symboliseert de Adriatische Zee, die aan de rechterkant de Tyrrheense. I.W.

De Spaanse trappen in Rome

De Spaanse trappen in Rome

De spaanse trappen, oftwel Scalinata della Trinità dei Monti, vind je ook in Rome. Ze bevinden zich op het piazza di Spagna. De trappen behoren bij de kerk Trinitá dei Monti, deze kerk is in opdracht van Lodewijk XII gebouwd. In de 17^de eeuw wilde de Fransen het plein al met de kerk verbinden, omdat daar de Spaanse ambassade was gevestigd. (vandaar ook de naam Piazza di Spagna). Dit plan ging helaas niet door, omdat het een beeld van Lodewijk XII in de weg zou staan.  In 1723 benoemde Paus Innocentius XII de Italiaanse architect Francisco de Sanctis, die een ontwerp presenteerde die voor zowel de Fransen als de Paus acceptabel was. Het beeld van Lodewijk XII kwam er niet in voor.
In de lente staan de trappen altijd vol met bloemen. En op 8 december brengt de paus traditioneel een bloemenhulde aan het Mariabeeld aan de voet van de Spaanse Trappen.
Bovenaan de trappen komt men op de Pincio. Vlakbij is de Villa Medici uit de XVIde eeuw en het park Villa Borghese met het museum Galleria Borghese. Rechts van de trappen (van onderen gezien) is het huis van de Engelse romantische dichter John Keats, die daar in 1821 overleed. Daarin is nu een museum gevestigd met John Keats-memorabilia.
De trappen zijn gebouwd tussen 1723 en 1726. De trappen werden gebouwd met geld van de Frans ambassadeur Étienne Gueffier. De stijl van de Trappen wordt als één van de mooiste voorbeelden van de vroege Rococo in Rome gezien.
Op 16 januari 2008 liet de kunstenaar Graziano Cecchini duizenden ballebak-ballen van de Trappen afvallen, als stunt. Eerder schilderde hij ookal de Trevi fontein.

 FvL.

Vaticaanstad

Het religieuze centrum van de rooms-katholieke kerk is een aparte staat, maar u kunt er zonder paspoort naar binnen. Wel worden de muren rond Vaticaanstad bewaakt door leden van de goed getrainde Zwitserse Garde. Die garde is uitgedost in kleurrijke kostuums. Dat het Zwitsers zijn heeft een lange voorgeschiedenis. Al vanaf de Middeleeuwen werden overal in Europa Zwitserse soldaten ingehuurd, omdat die bekend stonden om hun trouw en bovendien geen band hadden met het (vaak opstandige) volk. Vaticaanstad is ongeveer een halve vierkante kilometer groot en daarmee de kleinste staat ter wereld.Het bekendste gebouw is de Sint Pieterskerk, gebouwd op de plaats waar de apostel Petrus zou zijn begraven. De huidige kerk werd gebouwd vanaf 1506. Om deze enorme basiliek binnen te komen moet u netjes gekleed zijn (geen blote armen of benen). Eenmaal binnen vergaapt u zich aan de pracht en praal van wat wel de mooiste kerk ter wereld wordt genoemd. Vlak bij de ingang staat de Piëta, een sculptuur van Michelangelo. In 1972 werd het beeld beschadigd en sindsdien staat het achter glas. Ook de koepel van de Sint Pieter is ontworpen door Michelangelo die zich liet inspireren door de koepel van het Pantheon. De akoestiek is verbluffend: als u tegen de muur fluistert kan iemand aan de overkant van de koepel u verstaan!  Het voorplein van de Sint Pieter heeft u al vaak op televisie gezien als de paus zijn Urbi et Orbi uitspreekt. Zo’n honderdduizend gelovigen kunnen zich verzamelen op dit plein van 200 meter breed en 250 meter lang . Dit barokke plein werd ontworpen door Bernini en gebouwd tussen 1656 en 1667. Het heeft de vorm van een sleutelgat; het meest in het oog springt de zuilenrij rond het plein, die bestaat uit 284 Dorische zuilen en 88 pilasters. In het midden staat een Egyptische obelisk van 37 meter hoog. AS.

Sint Pieterbasiliek

De Sint-Pietersbasiliek is een katholieke kerk aan het Sint-Pietersplein in Vaticaanstad. De kerk werd tussen 1506 en 1626 gebouwd in late renaissance- barokarchitectuur op de plaats van het vroegere Circus van Nero in Rome, waar volgens de overlevering de apostel en eerste Paus, Petrus, gekruisigd en begraven werd. Het is een belangrijk bedevaartsoord voor katholieken en geldt als de eerste van de zeven pelgrimskerken van Rome.
De Sint-Pietersbasiliek was de grootste kerk ter wereld tot 1989, toen ze in grootte werd overtroffen door de Basilique Notre-Dame de la Paix, een kopie van de Sint-Pieter, in Yamoussoukro, de hoofdstad van Ivoorkust.
 Er bevinden zich praalgraven van verschillende pausen in de Sint-Pietersbasiliek, onder andere van:

• Paus Innocentius VIII, 1498
• Paus Paulus III, 1551-1577
• Paus Urbanus VIII, 1628-1647

 Bij het exterieur hoort ook het plein voor de basiliek, het Sint-Pietersplein, dat door Bernini werd ontworpen, evenals de zuilengalerijen die de moederlijke armen van de katholieke kerk symboliseren. Het plein is een ellips, één van de favoriete grondvormen uit de beweeglijke barok. Er staan ook twee fonteinen (uit 1612 en 1675) en een Egyptische obelisk op het plein. In de top van de obelisk is volgens de legende een stuk van het kruis aangebracht waaraan Jezus gestorven is.
De façade van het gebouw biedt toegang tot de kerk door middel van de narthexis, de voorhal of het portaal van een kerkgebouw. Hij werd aan het begin van de 17e eeuw voltooid door Maderno, afgezien van de klokkentorens aan weerszijden; door problemen met de funderingen en de dood van de paus werden deze pas rond 1637 in gebruik genomen. Bovenop de façade staan beelden van Jezus, Johannes de Doper en de apostelen met uitzondering van Judas. De inscriptie op de gevel is:
IN HONOREM PRINCIPIS APOST PAVLVS V BVRGHESIVS ROMANVS PONT MAX AN MDCXII PONT VII
(Ter ere van de Eerste Apostel Paulus V van Borghese, Hogepriester van Rome in het jaar 1612 en het zevende jaar van zijn Pontificaat). RdB.

De Piramide van Cestius

 De piramide een grafmonument gebouwd voor Gaius Cestius die in 12 v.Chr. overleed. Gaius Cestius was helemaal gefascineerd door de Egyptische cultuur en vooral door de piramiden. Hij liet daarom in zijn testament zetten dat er van het geld dat hij achterliet een piramide voor hem gebouwd moest worden die als graftombe voor hem zou dienen. 

Die tombe is er ook gekomen. Volgens de inscriptie op de piramide heeft het bouwen van dit monument 330 dagen gekost. De piramide is ongeveer 36 meter hoog en is volledig bedekt met marmeren platen. 

Binnen in de piramide bevindt zich de zes bij vier meter grote, beschilderde grafkamer. Het is gebouwd op basis travertijn. Dit is een klaksteen gevormd door kalk en water uit warme bronnen. 

Het is ook terug te vinden in andere belangrijke gebouwen in Rome zoals het Colosseum. 

De piramide is later opgenomen in de Aureliaanse muur. Deze muur is bijna 300 jaar later gebouwd. De muur moest goedkoop zijn en moest snel gebouwd worden. Velen gebouwen waaronder de Piramide van Cestius werden in de muur opgenomen. Het trieste lot van deze gebouwen had echter ook een voordeel, de gebouwen werden namelijk versterkt en zijn daardoor goed bewaard gebleven. Op een afstand lijkt de piramide een stuk kleiner dan het eigenlijk is. Dit komt doordat het grondniveau in dit deel van Rome is gestegen. De piramide is weer uitgegraven en gerestaureerd. BvR

Rome!

De lijst met de mensen die mee naar Rome mogen, is inmiddels bekend!
Voor deze mensen is een blog opgericht. De mensen van KCV gaan deze bijhouden en ook de andere leerkrachten en leerlingen worden ingelicht.

Trevifontein

Prachtige foto hé!

De meesten herkennen op dit plaatje natuurlijk de Trevifontein. Wat minder mensen weten is dat op deze plek één van de 11 aquaducten, die Rome in de Oudheid van water voorzagen, eindigde in een castellum. Het aquaduct, de ´Aqua Virgo´ had een lengte van ongeveer 20 km en was aangelegd voor de nieuwe thermen (19 vC) van Marcus Agrippa. Dat lag op een steenworp richting de Tiber op het Marsveld en was onderdeel van het gebouwencomplex bij het Pantheon. De ruines van de thermen vind je achter het Pantheon. 

Bij het beeldhouwwerk, dat Bernini heeft getekend en Salvi in 1732 heeft uitgevoerd, staat uiteraard het thema´Waterkracht´ centraal. De god van de zee (Oceanus/Neptunus) staat in het centrum, voortgetrokken op zijn schelpewagen door twee paarden die allebei een aspect van water uitbeelden; enerzijds op hol, oncontroleerbaar en vernietigend, anderzijds beteugeld, leven gevend en overvloed brengend. 

Ik vind het altijd een prachtig knus pleintje, met als doorlopende voorstelling de fontein met al die mensen. Als je wilt terugkomen in Rome schijn je een muntje over je linkerschouder in de fontein te moeten gooien...(osn) 

Wat zien we hieronder?